Dijital Göçebeliğin İlk 1 Yılı

YORUM YAP
13 Mayıs 2020
By : Metin Oğurlu

Sürdürülebilir, seyahat odaklı bir yaşam tarzı hayalini kurmaya başladığımda bunu nasıl gerçekleştireceğimi tam olarak bilmiyordum.

Kan, ter, göz yaşı şeklinde geçen yılların ardından nihayet 3 Mayıs 2019'da ofisten ayrıldığımda yepyeni hayatıma doğru gidiyordum.

İlk Üç Ay

Önce Fethiye'de dalış eğitimi, ardından herkesle ve herşeyle vedalaşıp tek yön bir biletle Kuala Lumpur, 11 gün sonra oradan da 1.5 ay boyunca keşfettiğim Bali. Sonra ne oldu, 3 ay bile dolmadan geri döndüm.

Zorluklar

View this post on Instagram

Yola çıkma hayali olan ya da bir şekilde yola çıkmış insanlar genelde şöyle der; "bu benim aynı zamanda kendi iç dünyama olan, kendimi bulma yolculuğumdur." Ben bunun aksine kendimi bambaşka bir şeyin içinde buldum. Kendini zaten tanıyan (ya da tanıdığını düşünen) ne istediğini tam olarak bilen ve hiç de kendini bulma gibi bir ihtiyaç hissetmeyen biriyken yola çıkıp olduğum şeyi neredeyse tamamen kaybettim. Bir anda sudan çıkmış balığa döndüm; hayalimi gerçekleştirdim. . Yaklaşık olarak bu tarz bir konuya değinen Simyacı kitabını okuduysanız orda da şöyle der; "Bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor". . Bana kalırsa bir hayali gerçekleştirmek üzere çalışırken iki andan çok korkmak gerekiyor. Birincisi erteleme kararı almak üzere olduğunuz an, ikincisi gerçekleştirmek üzere olduğunuz an. . . . . . . . #yolcuyolunda #thebaliguideline #balilife #explorebali #balilivin #baliguide #visitbali #balidaily #thebalibible #lovebali #ExploreIndonesia #travelAsia #baligasm #livefolkindonesia #hurriyetseyahat #cokgezenlerkulubu #turklergeziyor #thebaliguru #thisisbali #bestinbali #myindonesia #shareyourindonesia #ubudtrip #ubudcommunity #ubud #helloubud #bewild #seyahat #gezilecekyerler #folkgreen

A post shared by Metin 🚀 Digital Nomad (@metinogurluu) on Jun 25, 2019 at 8:49am PDT

Düzenli bir işte çalışarak seyahat etme durumu bildiğimiz her şeyden farklı.

Hazırlık aşamasında geçen yıllar boyunca kendimi yaşanabilecek kötü seyahat tecrübelerine, uzaktan çalışabilecek disiplini elde etmeye hazırlayıp, verimlilik ve zaman yönetimi konularına aşina bir hale getirmiş ve gerekli mental hazırlığı yapmıştım. Ama yanılmışım!

İş-yaşam dengesi

İş-yaşam dengesini kurmak bu işin en önemli noktası. Ancak Bali'de 5 günlük cangıllı, şelaleli bir ada turu planlayan bir gezgin grupla tanışıp bu planın içinde olmayı nasıl reddedebilirsiniz? Ya da bu süreyi telafi etmek için bir hafta boyunca tüm vaktinizi bilgisayar başında geçirdiğinizde günden güne büyüyüp daha fazla gittikçe içe kapanmanıza neden olacak "acilen birileriyle konuşmam lazım" hissiyle nasıl baş edebilirsiniz?

Peki ya birden çalıştığınız projede işler sarpa sarmaya başlasa ve farklı bir zaman diliminde hem teknik hem de iletişim problemleriyle karşı karşıya kalsanız?

Tercihler

Peki üstüne bir de daha önce hiç bu kadar uzakta bu kadar fazla vakit geçirmemiş olma hissini koysak? İnsanları özlemek falan derken bir de fark ettim ki uzun bir yolculuğa çıktığımın bilinciyle "artık her şeyi geride bıraktım, döndüğümde hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ve hiçkimse" diye düşünmeye başladım.

View this post on Instagram

Bugün Ubud'taki Monkey Forest'ta maymun kardeşlerle aramızda ufak çaplı bir gerginlik oldu. . Bu maymunlara karşı oldukça dikkatli olmak gerekiyor. Üstünüzde sallanan şeylere karşı hassaslar. Yüzlerine gülmeye gelmiyor diş görünce saldırganlık olarak algılıyorlar. Çocuklarından uzak durmak gerekiyor, göz kontağı bile tavsiye edilmiyor. . Tabii bunlar tavsiyeler, genellikle insan canlısılar ve sizi umusamıyorlar. Bunlardan bir tanesi fotoğraf çekerken ağaçtan üstüme atladı. Bunu başkalarında da gördüğüm için başta yadırgamadım ancak ikincisi de geldi ve sırt çantamın fermuarlarını açarak içinden bir şeyler çalmaya başladılar. Sonra karşılıklı diş gösterme ve birazcık gerginlik. . Yine de başka özgür türlerle kendi doğal yaşam alanlarında bir arada olmak çok güzel :) . . . . . . . . #yolcuyolunda #malaysia #kualalumpur #bali #ubud #monkeyforest #MalaysiaTrulyAsia #VisitMalaysia2020 #cuticutimalaysia #artofvisuals #agameoftones #seyahat #lifeofadventure #sonyalpha #sonyalphatr #passionpassport #cokgezenlerkulubu #cgk100 #gezibaglari #turklergeziyor #exploretocreate #roamtheplanet #theglobewanderer #letsgosomewhere #stayandwander #nakedplanet #exploremore #peoplecreatives #natgeo #natgeotravel

A post shared by Metin 🚀 Digital Nomad (@metinogurluu) on Jun 5, 2019 at 3:48am PDT

Ruh Hali

Sonra fark ettim ki yıllarca hayatımın tek ve büyük amacına doğru koşarken yaşadığım tüm sorunları hasır altı edip görmezden gelmişim. Bunlara "aylarca tekrar yürüme ihtimalimin olup olmadığının konuşulduğu bir motor kazası" sonra da hemen bir iki hafta önce bir "dalış esnasında yaşadığım boğulma ve yine ölümle burun buruna olma hissi" eklendi ve bir şekilde hayalime ulaştıp gardımı indirdiğimde hepsiyle karşı karşıya kaldım.

Risk

Kısa bir süre sonra "topunuz gelin" diyip her biriyle mücadeleye giriştim. Bu esnada Bali'de motor kiralayıp tekrar motor kullanmaya çalıştım ve dalış yapabileceğim yerleri araştırmaya başladım. Amacım korkularımın üzerine gitmek ve böylece içinde bulunduğum durumdan kurtulmaktı. Ancak soğukkanlılık ve temiz bir akıl sağlığı gereken ve tatsız bir mazim olan bu hayati konularda bir şeyler yapmaya çalışarak gereksiz bir risk aldığımı düşünmeye ve hissetmeye başladım. Bali gibi bir yerde trafik çok güvenli sayılmazdı ve hala sudan bir miktar ürkerken Hint Okyanusu'nda dalış yapmak ne kadar mantıklıydı?

Neden eve dönmekten ibarettir hayat?

İşte neyle karşı karşıya olduğumu bu noktada anladım ve eziyete dönmeye başladığı anda hemen eve döndüm. Vazgeçmiş değildim. Hem bu yeni yaşam tarzıyla ilk tanışıklığı sindirmek hem de şapkamı önüme koyup düşünmem gerekiyordu.

Yaklaşık bi' üç ay boyunca Edip Cansever'in şiirindeki adam gibi masaya aklımda olup bitenleri koydum. Ne yapmak istiyordum hayatta işte onu koydum.

Sonra Ayvalık'ta kısa bir tatil, Gürcistan'da, Kafkas Dağlarında bir aylık bir seyahat, sınırı yürüyerek geçip Artvin'den Kars'a, Doğru Ekspres'iyle Kayseri'den Antep'e oradan Urfa'ya derken yılı karlar altında Kapadokya'da kapattım. Bir taraftan da hala o masanın başında oturmuş düşünmeye devam ediyorum.

View this post on Instagram

Kazbegi, Gürcistan'in kuzeyinde Kafkaslarda bulunan 5000 metre yüksekliğinde bir dağ. Bunun 2200 metrelerine kadar araçla kolayca çıkılabiliyor. Tiflis'ten 2-2.5 saatte toplu tasimayla bile gidilebilen bir yer. Eğer konaklamak isterseniz dağ manzaralı cok da ucuza otel ve diğer konaklama seçenekleri mevcut. Kimi zaman sis kimi zaman kar çoğu zaman sert rüzgar ama daima miss gibi dağ havası. Bir sonraki gelişimde en az 3-4 gün burada kalıp her anına şahit olmak istiyorum. Bu arada Kazbegi'ye maşrutkalarla (minibüs vb) ulaşim sadece 10 lari yani 20 TL. #yolcuyolunda #georgia #kazbegi #tbilisi #kazbegimountain #tbilisiphoto #georgiatravel #tbilisigeorgia #georgiatravelmoments #gezilecekyerler #folkgreen #vzcomood #soft_vision #getupandexplore #exklusive_shot #discoverlandscape #beautifuldestination #gezgin #bewild #heryeregidelim #cityunit #citygrammers #urbanscape #urbanrising #streetphotography #hurriyetseyahat #sonyalpha #sonyalphatr #cokgezenlerkulubu

A post shared by Metin 🚀 Digital Nomad (@metinogurluu) on Oct 20, 2019 at 1:06am PDT

Karantina Günleri

Yeni yıla Kapadok'ya da girdikten hemen bir ay sonra Antalya Geyikbayırı'nda bir dağ evinde harika bir hafta geçirdim. Sonraki ay bir İzmir seyahati derken Mart ayının sonuna doğru kendimi Covid-19 nedeniyle karantinada buldum. Hala içinde bulunduğum karantina günlerini yukarıda bahsettiğim tüm problemlerle yüzleşerek, çarpışarak, savaşarak geçiriyorum. Vaktim çalışmak, okumak ve düşünmekle geçiyor. Yolda olmayı çok özlüyorum.

Şelalenin Ardı

Bazı hesapta olmayan şeyler işleri hesapta olmayan bir noktaya getirdi. Ancak HAYAT DA BİRAZ BÖYLE DEĞİL MİDİR ZATEN. Ben geçen bir yıla dönüp baktığımda her şeye rağmen 365 günün 116'sını yine yolda geçirmişim, kalanlarda da yine onu düşünerek. Şelalenin ardındaki o masal dünyasını bir kere keşfedip o eşiği bir kere geçtim hayat eve dönmekten ibaret de olsa yine yolda olmaya devam edeceğim.